عکس|حرف های نگفته ی «گل من»

«يه وقتايي بد جوري دلم ميگيره از بعضي از ادمها و اصلا نميتونم بفهممشون ، يعني ميشه اينقدر دنياي يكي كوچيك باشه و يا شايد عقلش، يوقتايي پشيمون ميشم از اينكه اصلا تو فضاي مجازي همين يه پيجم دارم و خيلي وقتا به سرم ميزنه كه ببندمش و عطاشو به لقاش ببخشم ؛ واقعا يعني چي كه هر كاري ميكنيم چهار تا بايد پيدا بشن ساز مخالف بزنن و حال بقيه رو هم بد كنن ،دوست عزيزي كه به خودت اجازه ميدي براي ديگران تعيين تكليف كني و يا همش مثل اون شخصيت قصه هاي گاليور، انرژي منفي بدي ، بخدا اگه چيزي نگي كسي نميگه لالي ، هر وقت تونستي دنياتو بزرگ كني اونوقت بيا حرف بزن، حكايت اون نوه و پدر بزرگ و خرشونه كه هر كاري ميكردن بازم يكي ناراضي بود، من بعنوان يك انسان عاقل و بالغ دارم براي خودم زندگي ميكنم و اونجوري كه حال دلم خوبه رفتار ميكنم ، چرا يه عده به خودشون اجازه ميدن ولي من باشن و بايدها و نبايدها رو بهم گوشزد كنن؛ اين پست رو بذار ، اينجوري بگو، اينو دير گفتي، اينو ... بيايم ادمهايي كه اينجوري دور و برمون هستن و دنياشون خيلي كوچيكه و درگير مسايلي هستن كه همش پوچ و بي ارزشه رو از زندگيمون بلاك كنيم تا بلكه حال دلمون بهتر بشه ، من از خودم واين صفحه شروع ميكنم»